Uw kinderen zijn uw kinderen niet

Uw kinderen zijn uw kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van de hunkering van het leven naar zichzelf.
Zij komen door u, maar zijn niet van u,
En hoewel ze bij u zijn, behoren ze u niet toe.

U mag hen geven van uw liefde, maar niet van uw gedachten,
Want zij hebben hun eigen gedachten.

U mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
Want hun zielen toeven in het huis van morgen,
Dat u niet bezoeken kunt, zelfs niet in uw dromen.

U mag proberen aan hen gelijk te worden,
Maar tracht hen niet aan u gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
Noch blijft het dralen bij gisteren.

U bent de bogen, waarmee uw kinderen als levende pijlen worden weggeschoten naar hun toekomst.

Uit: ‘De Profeet’ van Kahil Gibran