Namasté
Het woord Namaste kan zowel een woord als een gebaar zijn. Hoewel het woord Namaste nagenoeg niet rechtstreeks of simpel te vertalen valt, zijn overal ter wereld vertalingen en verklaringen te vinden, zoals De goddelijke in mij groet de goddelijke in jou, of (Ik) toon eer aan het innerlijke licht in al wat leeft.
Veelal wordt de groet Namaste 'mooier' vertaald, bijvoorbeeld in een gedicht of in een vers: Ik eer die plaats in jou, waar het hele Universum verblijft En wanneer ik in die plaats in mij ben en jij bent in die plaats in jou bestaat er van ons slechts een. I honour that place in you where the whole Universe resides And when I am in that place in me and you are in that place in you, there is only one of us.
In Sanskrit betekent "Namas" 'buiging, eerbiedwaardige begroeting, en volgzaamheid of gehoorzaamheid'. Het stamt af van het woord "Nam", welk woord betekenissen in zich draagt als buigen, nederigheid, onderworpenheid, en stil worden.. Het woord "Te" betekent 'naar u' of 'voor u'. Met andere woorden: "NamasTe" betekent 'Ik buig voor u'. De begroeting zelf, het gebaar, wordt in de variaties van de taal van het subcontinent ook wel "namaskaram","Namaskara" en "Namaskar" genoemd.
Namaste als begroetingsgebaar. Hoewel wij westerlingen gewend zijn elkaar een hand te schudden bij wijze van begroeting, komt dit gebaar in een groot deel van de wereld niet voor: In oost Europa en in Arabische landen wordt men veelal (formeel) omhelsd of op de wangen gekust. In Japan en China zal men licht buigen, met de ogen naar de grond gericht. Een Hawaiiaanse begroeting, "honi" genaamd, bestaat eruit dat men de neusgaten naast die van de te begroeten persoon houdt, alsof men samen de adem deelt. (En adem is leven, soms ook wel Prana of levenenergie genaamd). Voor Hindu('s) is de meeste voor de hand ligende begroeting "Namaste", het gestrekt samenvoegen van de handen, ter hoogte van het hart, met het hoofd licht gebogen, terwijl men zegt: "Namaste". Namaste is dus zowel een gesproken groet, als een gebaren groet. (Oftewel zowel een Mantra als een Mudra. De gebedsachtige houding van de handen is een Mudra genaamd Anjali, afgeleid van het stamwoord Anj, hetgeen betekent aanbidden, eren, vieren of zalven). Door de beide handen op deze wijze te verenigen, benadrukt men de eenheid van een ogenschijnlijke dualistische kosmos, het samenbrengen van geest en materie, of ook wel het Zelf tot het Zelf brengen. Er wordt wel gezegd dat de rechterhand de hogere natuur voorstelt, of dat wat goddelijk is in ons, terwijl de linkerhanmd de lagere natuur, het wereldlijke vertegenwoordigd. Soms wordt Namaste met een groter gevoel van verering ge-uit door de vingers van de samengevoegde handen naar het voorhoofd te brengen, en daar de plaats van het mystieke Derde Oog aan te raken. Een derde vorm van het Namaste begroetingsgebaar bestaat eruit de handen compleet boven het hoofd te brengen, een gebaar waarvan beweerd wordt dat het bedoeld is bewustzijn te concentreren in de subtiele ruimte net boven de Kruin Chakra. Deze vorm van begroeting is echter zo gevuld van verering dat deze gereserveerd is voor de Almachtigen en de heiligsten der Sat Goeroes. Ziehier het verschil tussen de meeste gebruike Westerse en Oosterse begroeting. In het Westen begroeten wij elkaar op een horizontale manier, terijl in het Oosten de begroeting verticaal plaatsvind, als bevestiging dat 'de ander' niet als zodanig bestaat. Om te testen hoeveer deze begroetingswijzen nu echt verschillen, stel je dan voor dat je op straat loopt en opeens wordt geconfronteerd met een Goddelijk persoon. Wat doe je dan? Steek je je hand uit om de zijne te schudden? Waarschijnlijk niet. Hoewel goed genoeg voor 'gewone' mensen, komt het niet in ons op de hand van een Goddelijke te schudden. Stel je voor dat je zweet handen hebt... Dus wat doe je? Inderdaad, je gebaart Namaste! De reden dat Namaste in zo'n situatie veel natuurlijker aanvoelt, is dat het een spiritueel gebaar is, en geen 'wereldlijk' gebaar zoals een handdruk. Met een handdruk geven we gestale aan onze gelijkheid met anderen. Tegelijkertijd onthullen we menselijkheid, en drukken we uit hoe sterk we zijn, hoe nerveus we zijn, hoe agressief of hoe passief. Er zit bijzonder veel 'fysieks' in een handdruk verwerkt. Om deze en andere reden geeft de paus nooit iemand een hand. Koningen geven ook nooit een hand. Zelfs moeders geven hun eigen kinderen geen hand als begroeting! Het Namaste gebaar is ook heel efficient: Een politicus of een artiest kan honderdduizend toeschouwers tegelij begroeten met 1 Namaste gebaar, en het publiek kan eventueel gelijk teruggroeten. Hoe zou je dat met een handdruk moeten oplossen? Namaste is kosmisch verschillend van een handdruk. Iedereen zal intuitief met Namaste (een) god of een goddelijke begroeten. Het namaste gebaar verwoordt onze innerlijke waardering voor de heiligheid van alles. Het geeft teken van onze intuitie dat alle zielen in hun essentie goddelijk zijn. Het herrinnert ons op een grafische manier, en met volhardende herhaling, dat wij het goddelijke overal en in ieder mens kunnen zien. Het zegt op een stille manier: "Ik zie de goddelijkheid in ons beiden, en buig voor Hem of Haar. Ik erken de heiligheid van deze wereldse ontmoeting. Ik kan dat wat spiritueel in ons is nooit scheiden van dat wat menselijk en doodgewoon is." Er bestaan ook andere, meer mystieke betekenissen achter Namaste. De zenuw-energie van het lichaam komt samen in de voeten, de plexus solaris (zonnevlechtknoop, of navelchakra) en de handen. Onze fysieke enrgie verlaat ons lichaam op deze knooppunten. Om deze energie te "aarden" en de levensenergie (Prana of levensstroom) in balans te brengen met ons zenuwstelsel, kruisen Yogi hun benen tot de Lotushouding, en voegen hun handen samen, om daarna (diep) te mediteren. Aldus is het mogelijk onze energie te balanceren en harmonizeren, onszelf geconcentreerd te houden, innerlijk gericht en mentaal beschermd te zijn. Het sluit het Aura en schermt ons fysiek af. Het weerhoud ons ervan te extern gericht te worden, en geeft ons de kans dicht bij onze intuitieve aard te blijven, dicht bij ons super-bewustzijn. Het geheel, de betekenis van het woord Namaste, en Namaste als gebaar of begroeting, noem ik vanaf nu gewoon 'Namaste', 'in Namaste zijn' of 'Namaste uitvoeren'. Tot slot van deze korte uitleg nog wat inzichten omtrent Namaste, afkomstig van een aantal Hindoes: Namaste verlicht iemands bewustzijn, en herinnert ons dat alle wezens, alle bestaan heilig en goddelijk is. Namaste communiceert: "Ik eer en aanbid de goddelijkheid in u". Ook keert het een individu voor een moment naar binnen, naar zichzelf, inspireert reflecties op de diepere realiteit van dingen, en verzacht de interactie tussen mensen. Immers, het is moeilijk vijandig of beledigd te zijn tegenover ieman
d die je begroet als een goddelijke. Namaste is een gebaar van vriendschap en vriendelijkheid, maar ook een van dankbaarheid of speciale erkenning. In de mystiek wordt Namaste ook wel "Namaskara Mudra" genoemd, en het centreert iemand energie binnen het centrale zenuwstelsel. Ik heb gehoord dat Namaste betekend: "Ik groet de almachtige in u". Het ware Namaste gebaar gaat vergezeld van het licht naar voren buigen van het hoofd en de schouders. Namaste is een gebaar wat ons gevoel voor ons ego en egoistme afzwakt, en wat ook enige nederigheid in zich heeft maar ook nodig heeft. Een handdruk daarentegen kan een heel arrogante beleving zijn. Het samenvoegen van de handen, brengt je in contact met je centrum, je ziel. Namaste zorgt ervoor dat je je neerzet als een ziel, niet als een extern gerichte persoonlijkheid. Namste heeft een subtiel effect op ons aura en ons zenuwstelsel. Het brengt ons, zo te zeggen, een scherpgerichte aandacht en een samenvoeging van onze krachten. Ook beschermt het tegen onnodige psychische connecties die door een handdruk kunnen worden veroorzaakt. Namaste kan dus ook gezien worden als het beschermen van je energie-en. Deze vorm van erkenning is zo lieflijk en gracieus. Je hoeft maar te kijken naar twee mensen in Namaste en je ziet heel veel menselijke schoonheid en zuiverheid.
Het woord Namaste kan zowel een woord als een gebaar zijn. Hoewel het woord Namaste nagenoeg niet rechtstreeks of simpel te vertalen valt, zijn overal ter wereld vertalingen en verklaringen te vinden, zoals De goddelijke in mij groet de goddelijke in jou, of (Ik) toon eer aan het innerlijke licht in al wat leeft.
Veelal wordt de groet Namaste 'mooier' vertaald, bijvoorbeeld in een gedicht of in een vers: Ik eer die plaats in jou, waar het hele Universum verblijft En wanneer ik in die plaats in mij ben en jij bent in die plaats in jou bestaat er van ons slechts een. I honour that place in you where the whole Universe resides And when I am in that place in me and you are in that place in you, there is only one of us.
In Sanskrit betekent "Namas" 'buiging, eerbiedwaardige begroeting, en volgzaamheid of gehoorzaamheid'. Het stamt af van het woord "Nam", welk woord betekenissen in zich draagt als buigen, nederigheid, onderworpenheid, en stil worden.. Het woord "Te" betekent 'naar u' of 'voor u'. Met andere woorden: "NamasTe" betekent 'Ik buig voor u'. De begroeting zelf, het gebaar, wordt in de variaties van de taal van het subcontinent ook wel "namaskaram","Namaskara" en "Namaskar" genoemd.
Namaste als begroetingsgebaar. Hoewel wij westerlingen gewend zijn elkaar een hand te schudden bij wijze van begroeting, komt dit gebaar in een groot deel van de wereld niet voor: In oost Europa en in Arabische landen wordt men veelal (formeel) omhelsd of op de wangen gekust. In Japan en China zal men licht buigen, met de ogen naar de grond gericht. Een Hawaiiaanse begroeting, "honi" genaamd, bestaat eruit dat men de neusgaten naast die van de te begroeten persoon houdt, alsof men samen de adem deelt. (En adem is leven, soms ook wel Prana of levenenergie genaamd). Voor Hindu('s) is de meeste voor de hand ligende begroeting "Namaste", het gestrekt samenvoegen van de handen, ter hoogte van het hart, met het hoofd licht gebogen, terwijl men zegt: "Namaste". Namaste is dus zowel een gesproken groet, als een gebaren groet. (Oftewel zowel een Mantra als een Mudra. De gebedsachtige houding van de handen is een Mudra genaamd Anjali, afgeleid van het stamwoord Anj, hetgeen betekent aanbidden, eren, vieren of zalven). Door de beide handen op deze wijze te verenigen, benadrukt men de eenheid van een ogenschijnlijke dualistische kosmos, het samenbrengen van geest en materie, of ook wel het Zelf tot het Zelf brengen. Er wordt wel gezegd dat de rechterhand de hogere natuur voorstelt, of dat wat goddelijk is in ons, terwijl de linkerhanmd de lagere natuur, het wereldlijke vertegenwoordigd. Soms wordt Namaste met een groter gevoel van verering ge-uit door de vingers van de samengevoegde handen naar het voorhoofd te brengen, en daar de plaats van het mystieke Derde Oog aan te raken. Een derde vorm van het Namaste begroetingsgebaar bestaat eruit de handen compleet boven het hoofd te brengen, een gebaar waarvan beweerd wordt dat het bedoeld is bewustzijn te concentreren in de subtiele ruimte net boven de Kruin Chakra. Deze vorm van begroeting is echter zo gevuld van verering dat deze gereserveerd is voor de Almachtigen en de heiligsten der Sat Goeroes. Ziehier het verschil tussen de meeste gebruike Westerse en Oosterse begroeting. In het Westen begroeten wij elkaar op een horizontale manier, terijl in het Oosten de begroeting verticaal plaatsvind, als bevestiging dat 'de ander' niet als zodanig bestaat. Om te testen hoeveer deze begroetingswijzen nu echt verschillen, stel je dan voor dat je op straat loopt en opeens wordt geconfronteerd met een Goddelijk persoon. Wat doe je dan? Steek je je hand uit om de zijne te schudden? Waarschijnlijk niet. Hoewel goed genoeg voor 'gewone' mensen, komt het niet in ons op de hand van een Goddelijke te schudden. Stel je voor dat je zweet handen hebt... Dus wat doe je? Inderdaad, je gebaart Namaste! De reden dat Namaste in zo'n situatie veel natuurlijker aanvoelt, is dat het een spiritueel gebaar is, en geen 'wereldlijk' gebaar zoals een handdruk. Met een handdruk geven we gestale aan onze gelijkheid met anderen. Tegelijkertijd onthullen we menselijkheid, en drukken we uit hoe sterk we zijn, hoe nerveus we zijn, hoe agressief of hoe passief. Er zit bijzonder veel 'fysieks' in een handdruk verwerkt. Om deze en andere reden geeft de paus nooit iemand een hand. Koningen geven ook nooit een hand. Zelfs moeders geven hun eigen kinderen geen hand als begroeting! Het Namaste gebaar is ook heel efficient: Een politicus of een artiest kan honderdduizend toeschouwers tegelij begroeten met 1 Namaste gebaar, en het publiek kan eventueel gelijk teruggroeten. Hoe zou je dat met een handdruk moeten oplossen? Namaste is kosmisch verschillend van een handdruk. Iedereen zal intuitief met Namaste (een) god of een goddelijke begroeten. Het namaste gebaar verwoordt onze innerlijke waardering voor de heiligheid van alles. Het geeft teken van onze intuitie dat alle zielen in hun essentie goddelijk zijn. Het herrinnert ons op een grafische manier, en met volhardende herhaling, dat wij het goddelijke overal en in ieder mens kunnen zien. Het zegt op een stille manier: "Ik zie de goddelijkheid in ons beiden, en buig voor Hem of Haar. Ik erken de heiligheid van deze wereldse ontmoeting. Ik kan dat wat spiritueel in ons is nooit scheiden van dat wat menselijk en doodgewoon is." Er bestaan ook andere, meer mystieke betekenissen achter Namaste. De zenuw-energie van het lichaam komt samen in de voeten, de plexus solaris (zonnevlechtknoop, of navelchakra) en de handen. Onze fysieke enrgie verlaat ons lichaam op deze knooppunten. Om deze energie te "aarden" en de levensenergie (Prana of levensstroom) in balans te brengen met ons zenuwstelsel, kruisen Yogi hun benen tot de Lotushouding, en voegen hun handen samen, om daarna (diep) te mediteren. Aldus is het mogelijk onze energie te balanceren en harmonizeren, onszelf geconcentreerd te houden, innerlijk gericht en mentaal beschermd te zijn. Het sluit het Aura en schermt ons fysiek af. Het weerhoud ons ervan te extern gericht te worden, en geeft ons de kans dicht bij onze intuitieve aard te blijven, dicht bij ons super-bewustzijn. Het geheel, de betekenis van het woord Namaste, en Namaste als gebaar of begroeting, noem ik vanaf nu gewoon 'Namaste', 'in Namaste zijn' of 'Namaste uitvoeren'. Tot slot van deze korte uitleg nog wat inzichten omtrent Namaste, afkomstig van een aantal Hindoes: Namaste verlicht iemands bewustzijn, en herinnert ons dat alle wezens, alle bestaan heilig en goddelijk is. Namaste communiceert: "Ik eer en aanbid de goddelijkheid in u". Ook keert het een individu voor een moment naar binnen, naar zichzelf, inspireert reflecties op de diepere realiteit van dingen, en verzacht de interactie tussen mensen. Immers, het is moeilijk vijandig of beledigd te zijn tegenover ieman
d die je begroet als een goddelijke. Namaste is een gebaar van vriendschap en vriendelijkheid, maar ook een van dankbaarheid of speciale erkenning. In de mystiek wordt Namaste ook wel "Namaskara Mudra" genoemd, en het centreert iemand energie binnen het centrale zenuwstelsel. Ik heb gehoord dat Namaste betekend: "Ik groet de almachtige in u". Het ware Namaste gebaar gaat vergezeld van het licht naar voren buigen van het hoofd en de schouders. Namaste is een gebaar wat ons gevoel voor ons ego en egoistme afzwakt, en wat ook enige nederigheid in zich heeft maar ook nodig heeft. Een handdruk daarentegen kan een heel arrogante beleving zijn. Het samenvoegen van de handen, brengt je in contact met je centrum, je ziel. Namaste zorgt ervoor dat je je neerzet als een ziel, niet als een extern gerichte persoonlijkheid. Namste heeft een subtiel effect op ons aura en ons zenuwstelsel. Het brengt ons, zo te zeggen, een scherpgerichte aandacht en een samenvoeging van onze krachten. Ook beschermt het tegen onnodige psychische connecties die door een handdruk kunnen worden veroorzaakt. Namaste kan dus ook gezien worden als het beschermen van je energie-en. Deze vorm van erkenning is zo lieflijk en gracieus. Je hoeft maar te kijken naar twee mensen in Namaste en je ziet heel veel menselijke schoonheid en zuiverheid.
Dit stuk is niet van mijn hand.
BeantwoordenVerwijderen