Met mijn mond vol tanden - opnieuw gepubliceerd

Toen ik nog in Driel (Arnhem) woonde, was er een lastige pijnlijke kies, dus ik maakte een afspraak daar met de plaatselijke tandarts. Het was een vrolijke ontmoeting, want als ik iets eng vind, dan wil ik nog weleens grappig en gevat worden, (ook in andere situaties die niet eng zijn natuurlijk). Of ik mezelf dan overschreeuw, nee, dat denk ik niet. Het is meer een houding geven, want ik weet dat als ik me er vervelend over ga voelen, zoals een tandartsbezoek, dan maak ik het mezelf alleen maar moeilijker, dus als ik vrolijk doe dan weet ik dat ik bepaalde prettige reacties terug krijg en toch ook lekker mijn aandacht. Tjeeees, wat een bekentenis weer en bewustzijn hè!!! Maar in ieder geval was het bezoek daardoor wel heel gezellig. De kies had een zenuwbehandeling nodig, ik niet, of misschien naderhand bijna wel. Dat is werkelijk een hele operatie, zo’n zenuwbehandeling. Eerst wordt alles eruit geboord en gebikt en geslepen, wat er niet hoort, omdat het niet meer goed is. En dan wordt het vreselijk steriel gemaakt en vervolgens gaan er stiftjes in die de zenuw vervangen, die kies weet daarna dus niet meer dat ie bestaat, geeft niets, ik weet het wel. De hele plek waar de wortel met de zenuw heeft gezeten wordt opgevuld met van die stiftjes, heel veel hele kleine stiftjes van een bepaald spulletje, die zich, denk ik, vormen naar de plek waar ze met zijn allen in gepropt – in het nette dan – worden. Daarna maakt de tandarts de kies dicht met een noodvulling, die na een paar weken, vervangen dient te worden door een permanente vulling. Ik heb begrepen dat de noodvulling er toe dient om makkelijker te verwijderen, als er onverhoopt toch weer of nog een ontsteking blijkt te zijn. Het dient om te controleren. Door de omstandigheden en verhuizing is die vulling nooit meer vervangen, tot vanmorgen, want ik heb toch maar weer een tandarts gezocht en gevonden, maar dan hier in Rotterdam. Nou kwaliteit hoor, dat wel. Een knappe vrouwelijke tandarts, ongeveer de leeftijd van mijn eigen kids, zo schat ik en zeer kundig. Heel dom heb ik twee afspraken op een dag gemaakt, eerst de mondhygiëniste, en daarna de tandarts voor die vulling, bij elkaar was ik anderhalf uur op de stoel. Ik had kramp en spierpijn in mijn kaken gekregen, en alle tanden en kiezen voelen beurs aan omdat overal geprikt en gekrikt is. Nu, ik heb het geweten. Mijn mond doet nu nog pijn en het is al bijna einde van de dag. De mondhygiëniste, Djoran, heeft me danig laten schrikken. Ze ging eerst van alles over de tanden uitleggen, over tandplaque en de bacteriën, wat er gebeurt met poetsen en dat je onmogelijk alle tandplaque weg kunt poetsen, dus hoe goed ik ook zou poetsen, er zal altijd toch tandplaque achter blijven. Nou wil het toeval, zo dat al bestaat, dat ik begin november weer eens gestopt ben met roken, en daar was Djoran erg blij mee. Want door roken verdoof je je tandvlees en weet je minder goed dat of als je tandvlees ontstoken is en toch is juist ook door roken het tandvlees eerder ontstoken want die rotzooi van een sigaret gaat natuurlijk ook op plekken zitten waar ik met mijn goeie gedrag helemaal niet bij kan komen. Helaas was dus bij mij al aardig wat leed geleden, ook zonder dat ik het wist. Ze vertelde van de pockets en de diepte van de pockets, en als het dieper was, dat daar dus alle ontstekingshaarden zaten. Je begrijpt, aangezien mijn mond nu zo gevoelig en pijnlijk is, dat ik heel wat ontstekingshaarden heb zitten. Gezien de niet nader aan te duiden respectabele leeftijd, heb ik voorzichtig gevraagd of de renovatie van het bouwwerk in mijn mond, de moeite (en de pijn dacht ik er bij) wel waard is, en er werd enthousiast en instemmend ja geknikt. Het zou ook door het tarief kunnen zijn, hoewel ik denk dat alles verwijderen en opnieuw opbouwen duurder zal zijn, en zelfs ook gemakkelijker. Dus ik heb samen met de tandartsenpraktijk gekozen voor de moeilijke weg, zoals gewoonlijk de moeilijke weg, maar nu hoef ik hem niet alleen te gaan. Ik krijg een begroting van het behandelplan thuis gestuurd en mag dit voorleggen aan mijn ziektenkostenverzekering. Voorlopig betekent dat dus nog een paar bezoeken aan de tandartsenpraktijk. En nu ga ik een soepje eten, want kauwen gaat nog niet.