1. Zin in GroenLinks 1 – 2010
René Kerkwijk heeft op zijn weblog al wat over de afgelopen twee dagen van ons in Elspeet geschreven. Paul Vermast was er ook, naast René en Liesbeth uiteraard.
Ik heb veel talent en expertise bij elkaar gezien.
En het meest bijzondere was dat wij daar zaten, vrijdag avond en nacht, allemaal met een pilsje of iets anders en groen bloed in onze aderen, en met de dreiging van het vallende kabinet.
Je kunt je de saamhorigheid voorstellen zaterdagochtend aan het ontbijt …. Heel bijzonder.
Elspeet staat vooral bekend om de schaapskudde. De kudde bestaat uit 160 schapen die verzorgd en gehoed worden door het echtpaar Cos en Christien Mouw.
Elspeet, met 4413 inwoners de grootste kern van Nunspeet, ligt ongeveer tien kilometer ten zuiden van Nunspeet. De naam Elspeet wordt, net als die van Nunspeet, een verschillende oorsprong toegeschreven. Sommigen zeggen dat het van ‘oude spit’ komt, doordat Elspeet eerder is ontgonnen dan Nunspeet. Anderen zeggen dat Elspeet verwijst naar de boomsoort els, waarmee het veld vroeger begroeid was
Marcel en ik hadden er nog over getwitterd, wat info uitgewisseld. Verwezen naar de site waar we als rechtgeaarde studenten ons forum hebben, bij jullie wel bekend.
Ik had contact gelegd met Emine en we spraken af van uit Rotterdam samen te reizen. Dat ging echt heel soepel, geen oponthoud van treinverkeer, directe overstap en Emine bleek een heel erg prettig reisgezelschap te zijn. We hadden dus voorsprong, want we leerden elkaar al een beetje kennen.
In Nunspeet stond een busje van Mennorode klaar om ons naar het complex te brengen. Op het station stonden drie heren ook al te wachten, en met ons allen werden we naar Elspeet gereden. De tocht was heel gezellig, door de mooie omgeving van Elspeet. Ik zat in het busje naast Emine en we keken elkaar aan, want achter in zat iemand “handen schudden en kennismaken doen we later wel, dat is nu zo onhandig” die het ijs brak op een heel charmante en ontwapende manier. Bijna onafgebroken wist hij, varkensboer Ruben zo bleek later, ons te amuseren en aan het lachen te brengen.
Bij aankomst verzamelde we ons rond een paar tafels in een grote zaal, jassen en tassen her en der, want die zouden we later naar de kamers brengen, vol verwachting en ontzettend gezellig was de sfeer.
“Zin in GroenLinks” lichting 1 (voorheen “Jong en Actief”) 2010 was begonnen.
Negen mannen en negen vrouwen plus twee van de leiding vormden de groep. We ontvingen een reader met handige informatie en de opdrachten voor de leergang. Liesbeth had een geweldige manier van ons aan elkaar laten voorstellen. Waarbij we telkens door middel van een vraag een andere formatie vormden, de ene keer door de volgorde in leeftijd (die van 20 tot 67 ging) een andere keer door het aantal jaren dat je al actief bent binnen GroenLinks. Als het ijs al niet gebroken was door ons ritje in de bus, dan was dat nu ook wel gebeurd.
Enkelen kende ik al van Twitter, zo zit u mevrouw van Oranje, dat twitteraars elkaar heus wel in real life ontmoeten, maakt u zich geen zorgen.
Vooral bleek in de loop van de dag, dat er vele goede ideeën zijn en inbreng is van de deelnemers.
Ik ga ze uiteraard hier niet benoemen, want dat zou gewoonweg jammer zijn en dingen prijsgeven. Maar zoals hier boven al aangegeven, moet GroenLinks dat niet laten liggen.
Ik hoorde een paar grandioze sprekers aan, die hun beweegredenen en meningen zo duidelijk wisten te verwoorden en te onderbouwen. Een paar die een geheel verfrissende visie verwoorden. Of weer iemand die met een idee kwam en dar onder de hoede van GroenLinks wil gaan uitwerken.
Het eten was voortreffelijk, en het samenzijn zonder meer gezellig. Ik genoot.
En na het avondprogramma gingen we aan de bar nog even napraten. Toen bleek dat er commotie was in de Tweede Kamer. Het was allemaal niet echt goed te volgen, zeker niet in eerste instantie, omdat we niet de alleen beschikking over het grote televisiescherm hadden. Er werd wat getwitterd en twitter gevolgd, dat was ook soms erg hilarisch om de opmerkingen die we nu gezamenlijk konden lezen.
We vernamen dat er auto’s aankamen en dat er twitteraars van GroenLinks voor de ingang van de Tweede Kamer postten met bevroren vingers de tweets doorgevend.
Maar … toen er nog maar steeds niks gebeurde, gingen we toch maar slapen. René, viel ook bij de tv in slaap op zijn kamer, en werd wakker rond een uur of vier.
’s Morgens aan het ontbijt werd de val van het vierde paarse kabinet het gesprek van de dag en van Nederland. Onze saamhorigheid werd nog groter.
En … het was een prachtig leerstuk extra in de leergang. Allerlei informatie kwam op ons af, processen, mogelijkheden, speculaties, procedures passeerden de revue, hoe fysieker en directer kon ik alles meemaken en leren als op deze manier.
Ik zag het als een vingerwijzing, als een cadeautje voor mijn carrière als politicus.
Werken bij de Tweede Kamer.
De meeste mensen denken bij de Tweede Kamer aan de 150 Kamerleden. Daarachter gaat echter een organisatie schuil van 1000 mensen; fractiemedewerkers en ambtenaren. Zij zorgen ervoor dat de Tweede Kamer haar werk goed kan doen. Ruim tweederde hiervan is ambtenaar. Deze ambtelijke medewerkers ondersteunen Kamerleden en hun fracties in alle facetten van hun werk als volksvertegenwoordiger. Op een politiek neutrale, adequate en innovatieve manier. Van het voorbereiden van vergaderingen tot beveiliging, huisvesting en informatievoorziening.
Het afscheid aan het einde van de middag kwam eigenlijk nog te onverwacht, met ons alleen weer in een busje, het wachten op de trein, op weg naar Utrecht waar we uit elkaar gingen en Emine en ik samen verder.
Ben nu best wel moe, maar vooral met een dosis adrenaline en met een drive om verder te gaan.
*
