Dakloos geworden

Ik had leden gebeld en gecanvast. Moest naar campagnecommissievergadering.

Dus heel veel gedaan, en ik sprong op mijn fiets, ik had snel tussendoor wat gegeten.

En toen was ik vlak bij pompenburg en op een trappetje zat een man. Ik stapte af, ik zeg

“gaat het “?

Hij was er door zijn vriendin uitgeknikkerd, had geen onderkomen, geen geld niks.

Ik zeg “er zijn wel opvanghuizen”

Maar hij zei dat ie daar gek zou worden.

Ik zeg “maar je moet wel  voor je zelf zorgen”

Ja dat zou ie wel doen.

Hij zegt “kan ik niet bij jou dan?”

Ik zeg “nou dat gaat me net te ver, want dat is dan toch eng omdat ik je niet ken”

Ja dat snapte ie wel.

Toen zei hij “ik breng je fiets wel even het trappetje op

veel succes”” , ik zei ook “succes”

Maar weet je, ik moet het dan loslaten,

Maar ik heb wel even contact gemaakt met een mens die uitvalt,

ik heb wel even iets gedaan, misschien een deurtje toch geopend,

hoop ik.

 

Oproepje: ik kon niets doen voor hem, niet op dat moment. Ik kan hem niet huisvesten en weet ook zo snel niks.

Wie weet behalve Leger des Heils waar hij naar toe kan?

 

http://www.happynews.nl/2009/12/04/liefde-is-het-cement-van-het-heelal/