Je wordt bespied en je weet het niet

Big Brother is watching you

Vandaag werd er weer een artikel geplaatst over iemand die vrouwen op de wc zou hebben gefilmd, onder het mom dat ze in de gaten gehouden zouden worden om te ontdekken of ze ook drugs gebruikten. In sommige gebieden, bijvoorbeeld in Rotterdam en elders ook, hangen camera’s in de straten hoog aan de lantaarns of aan de gevels, om in de gaten te houden of er een kraak wordt gezet of geweld wordt gepleegd. Natuurlijk is alles een actie als mosterd na de maaltijd, want wat heb je er aan om iemand op te pakken als het slachtoffer al gevallen is. Oh ja, dat dan weer wel, ze moeten opgepakt worden, en oh zeker weten, voor het gevoel van het slachttoffer, betrokkenen en familie is het heel belangrijk om te weten dat de dader niet meer op vrije voeten loopt, maar nog steeds is het leed al geleden. Niks preventiefs dus, en altijd om straf te geven.

Elke ouder hoort dat het beter is om te voorkomen dan te genezen, maar dat moeten we in onze maatschappij nog doorvoeren.

Dan over Big Brother, dat is Google en aanverwanten. De USA dus, want reken maar dat je gegevens voor de overheid …….

Blaffende honden bijten niet

Het wordt me meer en meer duidelijk, dat al dat grove taalgebruik en het afgeven op mensen en groepen, een teken van onmacht is. Een tijdje geleden is er een tweet van een medetwitteraar die meent dat feministen een soort hardlopers waren die liever in een rolstoel hadden gezeten. Allereerst vraag ik me dan af, waar “out of the blue” deze gedachte vandaan kwam. Er was in mijn gezichtsveld geen discussie gaande die deze richting opging. Aan de andere kant worden er wel meer opmerkingen en statements getweet, die kant nog wal slaan en die veel gevolg opleveren. Als je niet lacht wensen ze je een rotje in je kut (excusez le mot). Het was aan mijn adres. Ik ben afgehaakt bij die discussie. Misschien niet de juiste actie mijnerzijds, maar ik wist echt niks meer te zeggen, het was gewoon vuilbekkerij, het ging nergens meer over en waar zal ik dan op antwoorden.

Wat ik wel begrijp is dat ik als aankomend politicus  ..

Verwijzen naar andere blogs

Ik schrijf hier niet meer zo veel, maar ben zeker niet gestopt met schrijven, lees blogs op Joost

tot daar !!!

Joost blogt

Joost blogt, want Joost mag het weten, en het zal een keer tijd worden dat er wat van gezegd wordt. Van het geneuzel van sommige bashers, die ik ook op twitter volg of lees en die ik op de verschillende sites bespeur, met nogal onbehoorlijke taal. Ze maken elkaar en anderen af als een stelletje kleine jongetjes, zoals vroeger in de kleuterklas, waar het jongetje dat thuis ’s nachts nog in zijn bed plaste, overdag op school de rest van de klas tiranniseerde. Sip is het wel, maar overduidelijk dat deze groep bloggers, waar wij als Joost een weerwoord op willen zijn, alleen maar over poep en plas kan praten, ja heus. Verder heeft er een zijn tweets protected, want natuurlijk wil hij de controle niet verliezen over wie hem zou kunnen gaan volgen.

Ik zet de bewuste tweet er even bij, ik noem geen namen, misschien weet je wel al over wie of wat voor mensen ik het heb.

We willen een ander geluid laten horen. We gaan elkaar niet meer afmaken. De situatie in Nederland vraagt om serieuzere dingen, dan kapotbloggen.

To be continued op http://joost-maghetweten.blogspot.com/

 

GroenLinks legt met simpele rekensommen de bezuinigingen uit

“De VVD legt de prijs voor de economische crisis bij de eigen kiezers; de gewone hardwerkende mensen.” Dat zeggen GroenLinks-lijsttrekker Femke Halsema en GroenLinks-Kamerlid Jolande Sap vandaag in een opiniestuk in de Volkskrant. GroenLinks toont met simpele rekensommen aan dat een gezin met één modaal inkomen er 9% op achteruit gaat als de VVD-plannen worden uitgevoerd. De hogere inkomens gaan erop vooruit bij de VVD.

“Met de plannen van de VVD krijgt Nederland een Amerikaanse vechteconomie, waarbij de maatschappelijke tegenstellingen snel verscherpen en mensen met een modaal en minimuminkomen het hoofd nauwelijks nog boven water kunnen houden”, zegt Halsema.

Zo verlaagt de VVD de belastingen, maar dat levert een doorsnee gezin weinig op. Het afschaffen van heffingskortingen en het kindgebonden budget en het flink bezuinigen op de zorgtoeslag zorgen ervoor dat hun inkomsten alsnog dalen.

Lees hier verder http://tinyurl.com/33pqsor

 

Angst is een grondslag voor armoede

Angst is een grondslag voor armoede.

Dat twitterde ik vandaag, nadat ik een stukje had gezien van de docu van Paul Rosenmuller op ned 2 op zondag 9 mei. Er waren opnames van het proces, althans door vragen van Paul aan inwoners rond het Victoriameer, het proces van hoe men steeds minder overhield en binnenkreeg om van te leven, het proces van hoe er steeds minder vis was om van te leven, om te verkopen, om het gezin en zich zelf van te onderhouden. Waar het me niet om gaat is het milieu, de wijze van vissen, en dat begreep ik ook uit de docu dat het daar niet om ging. Ik moet nog kijken wat de recensie van de uitzending is. Het enige dat ik meekreeg was dat Paul de mensen interviewde. Er was sprake van ziekte, HIV/Aids, doordat veel van de vissers de ziekte opliepen door buitenechtelijke relaties en ook hun vrouwen besmetten. Een vrouw vertelde, met lege reeds gestorven ogen, geen licht, geen sprankje hoop in haar ogen. Zij vertelde over haar opgroeiende kinderen die elders woonden en schoolgaand, haar kinderen voor wie zijn geen schooluniformen kon kopen, omdat zij niets meer bezat. Ziek en met HIV/Aids besmet verbleef zij in een ziekenhuis, ver van haar kinderen. In de wetenschap dat haar man thuis zat, geen werk, geen bezigheden, geen puf meer in zijn leven, armoede. En ziekte.

De verveling, het je staande houden maakt vaak dat je dingen doet die niet goed voor je zijn. Soms zit het gewoon in je om buiten de pot te piesen, maar gedreven door de wetenschap dat je niemand iets te bieden hebt, kan het voorkomen, ik formuleer voorzichtig, omdat het geen wetenschappelijk onderzoek betreft, kan het voorkomen dat je je laat gelden. Dat je een buitenvrouw hebt, dat je met andere, meer dan een, vrouwen naar bed gaat. HIV/Aids komt er heel veel voor, zo begreep ik. De mannen gebruiken geen condoom. Waarom zou je, je hebt niets, dus heb je ook niets te verliezen. Dat is armoede. Dat is armoede in de ergste vorm.

Armoede. De mannen gaan vreemd, zij hebben sex met andere vrouwen, voor geld. Gedwongen sex, niet door verkrachting perse, maar omdat de vrouwen geld krijgen voor het verkopen van hun lichaam. Zodat zij eten kunnen kopen voor hun kinderen. Het mes snijdt naar twee kanten, zo triest als dat is. Maar de risico's hebben zij allen niet ingezien, en het is zo moeilijk te stoppen. Het patroon, het proces van deze armoede, met nauwelijks een uitweg hieruit. Misschien ook mede door het onbegrip, dat Paul Rosenmuller tracht weg te nemen door deze docu. Maar ik vertel hier alleen mijn mening.

De vrouwen ondergaan, hoe je het ook wendt of keert, je kinderen wil je niet zien lijden, je wil hen eten geven, hier in West Europa gaan ouders ook heel ver door kinderen alle nieuwste gadgets te geven, omdat het zo moeilijk beslissen is, waar je stopt met iets te doen dat uiteindelijk niet goed is. Hoewel ik van mening ben dat de keuze hier makkelijker gemaakt is.

De vrouwen daar ondergaan, geld betekent eten voor je kinderen. En dan besef je ineens dat je ziek bent, dat iemand je vertelt dat je HIV/Aids hebt, dat je leven eindig is, wachtend op ziekworden van de ziekte die je hebt. Dan besef je ineens dat je naar een ziekenhuis moet, niet vlakbij, maar in een andere plaats ver van je kinderen. Dan besef je dat je man zich niet wil laten testen, uit angst voor de angst, de angst om ook ziek te zijn. En er gebeurt niets, het is uitzichtloos, want hij weet niet wat hij moet doen. Hij heeft niets om te doen, hij heeft niets om iets mee te doen.

Dat is mijn betoog. De claim zoals iemand me schreef voor de uitspraak "angst ligt – mede - ten grondslag aan armoede".

Ik kan wel verder gaan, want ik mag er dan graag over filosoferen, hoe het doorwerkt. HBoe zou het voor mij zijn, als ik me gedwongen voel me te conformeren aan iets waar ik niet achter sta. Ik kan daar een voorbeeld van geven, een klein voorbeeld, want ik ben in de luxe positie dat ik in Nederland woon, en kan terugvallen op het sociale systeem hier (wat niet deugt, maar dat terzijde). Toen ik ging scheiden wilde ik niet al te lang in de bijstand blijven, ik zocht werk en ik vond werk binnen korte tijd. Kindertjes nog klein, we spreken over 1985. Ik kwam te werken in de magazijnen van een speelgoeddistributeur hier te lande, iets met Toys in de naam. Er waren twee gebeurtenissen, die mij in angst konden brengen om mijn baan. Want als je drie kids hebt te onderhouden, is het beter om je baan te houden. Een voorval was dat ik tegen oorlogsspeelgoed ben. Ik werkte in het magazijn en diende de orders, de bestllingen van de filialen af te handelen en verzendklaar te maken. Wat ik steevast niet in de rolcontainers voor de filialen deed was oorlogsspeelgoed. Ja, ik ga daar best ver in, maar ja, ik deed het dus echt niet. Dat stond niet goed op mijn  staat van dienst toen ze er achter kwamen. Ik werd weggepromoveerd naar een andere afdeling. De magazijnbaas wilde me wel op kantoor, dan kon ik zijn persoonlijke assistente worden, de administatie doen, de vakantiedagen, ziek- en verzuimmeldingen bij houden en koffie voor hem halen. En meer, ik mocht met hem mee naar de filialen op werkbezoek, ik zag het wel zitten toen hij me dat voorstelde, dat was een snelle promotie, dacht ik ... Op de terugweg van een werkbezoek wilde de baas nog even ergens wat drinken, ik bestelde water. Hij schoof wat dichter naar me toe, ik mocht hem wel bij zijn voornaam noemen, zijn hand verdwaalde naar mijn bovenbeen. Uit angst om mijn baan te verliezen.......... , heb ik toch maar bedankt en hem verzocht zo snel mogelijk naar de zaak te gaan. De volgende dag werkte ik er niet meer.

Weet je, dit is nog maar een voorbeeld, van wat angst kan doen. Angst is voor vele dingen niet goed, maar mijn opmerking was echt naar aanleiding van bovenstaande voorbeelden. Angst zoals dat ten grondlag kan liggen aan armoede. Mijns inziens de ergste vorm van armoede.

 

 

http://rotterdamcafe.webs.com/

 

 

 

Burgerinitiatief Nederland krijgt nieuwe energie!

In de laatste maanden hebben milieu- en energiewerkgroepen van alle
politieke partijen gezamenlijk gewerkt aan een stuk over de toekomst van
de Nederlandse energievoorziening. De uitkomsten waren radikaal.
Radikaal anders dan het huidige regeringsbeleid, radikaal breed
gedragen, want opgesteld door leden van alle partijen. (zie voor meer
informatie www.duurzaamheidsoverleg.nl )

Naar aanleiding van dit werk is een burgerinitiatief gestart. Wij roepen
de regering op om de resultaten van ons klimaatoverleg in de Tweede
Kamer te bespreken en een veel verdergaande energievisie te ontwikkelen.
 (zie persbericht hier onder)

Jullie steun is nodig! Ga daarom naar
www.nederlandkrijgtnieuweenergie.nl en ondersteun het initiatief. 40000
handtekeningen zijn nodig, maar meer mag ook. Mobiliseer daarom ook je
vrienden, familie en collega's!

--- P E R S B E R I C H T ---

Partijoverschrijdend initiatief: “Alle energie in Nederland in 2050
hernieuwbaar”

Utrecht, 18 april 2010 - Nederland kan en moet voor 2050 volledig zijn
overstapt op hernieuwbare energie zoals wind- en zonne-energie. Dat is
de inzet van het nieuwe burgerinitiatief dat vandaag is gestart door
leden van partijcommissies voor duurzame ontwikkeling van CDA,
ChristenUnie, D66, GroenLinks, PvdA, SGP en VVD. Een opmerkelijke
samenwerking in tijden dat politieke partijen zich vooral tegen elkaar
afzetten.

De belangrijkste boodschap van het burgerinitiatief: de omslag naar 100%
hernieuwbare energie voor 2050 is haalbaar, noodzakelijk en wenselijk.
Die omslag is noodzakelijk, omdat bij ongewijzigd beleid ons leefmilieu
sterk vervuild raakt, energieprijzen zullen stijgen we eerder in
economische recessies terecht zullen komen. De omslag is ook wenselijk,
omdat dit grote kansen biedt voor onze internationale
concurrentiepositie en werkgelegenheid en we onafhankelijk worden van
instabiele regio’s in de wereld. Het burgerinitiatief volgt op de
recente publicatie van het voorstel Nederland krijgt nieuwe energie door
de samenwerkende partijcommissies.

Steunbetuigingen

Iedere burger die dit initiatief steunt, en dus ook vindt dat het
huidige energiebeleid van de overheid onvoldoende is, kan zijn digitale
handtekening zetten op  www.NederlandKrijgtNieuweEnergie.nl. Doel van
het burgerinitiatief is om minimaal 40.000 steunbetuigingen te
verzamelen. Daarmee kan dit partijoverstijgende voorstel na de
verkiezingen van 9 juni worden voorgelegd aan de nieuw gekozen Tweede
Kamer, ter openbare bespreking en besluitvorming. Inmiddels steunen
brancheorganisaties als UNETO-VNI, EVO,  CleanTech Holland en
NLingenieurs het voorstel.

Constructieve nationale dialoog

De initiatiefnemers van het burgerinitiatief zien de oude tegenstelling
tussen ecologie en economie als een schijntegenstelling; alle partijen,
burgers en bedrijven willen welvaart en welzijn in de 21e eeuw. Daarom
willen ze een constructieve nationale dialoog over de Nederlandse
energievoorziening, in plaats van de vaak gefragmenteerde en verhitte
discussies over energie binnen en buiten hun partijen. Door het
formuleren van een nationale doelstelling van 100% hernieuwbare energie
in 2050 kunnen volgens de initiatiefnemers de discussies over gevoelige
subthema’s, zoals nieuwbouw van kolencentrales, afvang en opslag van CO2
en kernenergie, een stuk effectiever gevoerd worden.

Naast dit burgerinitiatief zullen de partijcommissies de komende weken
in debat gaan met de  samenleving en bedrijfsleven over de toekomst van
de Nederlandse energievoorziening. Zo zijn er binnenkort online
discussies op www.denationaledialoog.nl. Verder zijn er de komende weken
in het Academiegebouw van de Universiteit Utrecht discussieavonden
waarin onder meer Herman Wijffels, Jan Terlouw en Roel in ’t Veld in
debat gaan met elkaar en met energieredacteuren van diverse landelijke
kranten. Op 1 juni vindt een afsluitend verkiezingsdebat plaats in de
Oude Tweede Kamer.

--------

Kijk ook op www.NederlandkrijgtNieuweEnergie.nl

De voedselbank

Voedselbankbezoek

Toen mijn kids klein waren was ik vrijwilliger bij de Zonnebloem, dan bezocht ik wekelijks iemand die niet naar buiten kan, en collecteerde ik jaarlijks voor de nierstichting en voor de hartstichting, ook was ik vrijwilliger bij de capelse verpleeghuizen, en bestuurslid van de peuterspeelgroep, oudercommissielid op de lagere school en leesmoeder, en nog wel wat dingetjes.

Toen de kids het huis al uit waren, ben ik collectant gebleven, ook toen ik in Drenthe woonde. In de periode dat ik in de omgeving van Arnhem woonde heb ik me aangemeld bij de Buddyzorg Gelderland. Ik kwam in contact met de daklozen opvang en verslaafdenzorg. En vanuit de buddyzorg bezocht ik wekelijks een 'client', die door persoonlijke omstandigheden buiten de maatschappij dreigde te vallen door ziekte. De buddyzorg voorziet er in dat mensen door een buddy geholpen worden om naar buiten te gaan, om contact te houden buitenshuis, om eens te kunnen praten over hun ziekte, anders dan met een hulpverlener in de reguliere zin.

Waarom ik dit vertel? Om duidelijk te maken dat ik altijd vrijwilligerswerk heb gedaan, en niet nu ineens pas wat van me laat horen. Ik wil er graag over vertellen, dat dan weer wel.

Al tijden wil ik helpen bij de voedselbank, helpen inpakken en weten hoe het in elkaar zit, heel dat voedselbankgebeuren. Maar omdat ik overdag werkte, kon ik niet als vrijwilliger aan de slag, ik had contact opgenomen, maar alle activiteiten vinden overdag plaats.

Nu ben ik zelf zonder werk en ik heb me aangemeld. Afgelopen donderdag ben ik voor het eerst gegaan. Er zijn heel wat voedselbanken in Nederland. Er zijn 8 regio's, met 120 vestigingen. Ik ging naar de vestiging aan de Keileweg in Rotterdam.

Ik had contact opgenomen en was van harte welkom om mijn handen te laten wapperen. Met de bus en metro toog ik naar het Marconiplein en liep het laatste stuk. Daar kwam ik bij een grote loods en het was er al een drukte van belang. Allerlei mensen kwamen aangelopen en zaten er al te wachten op het startsein. Anderen waren bezig met de voorbereidingen om de lopende band en de artikelen en kratten voor het inpakken van de pakketten klaar te zettenen. Heftrucks reden af en aan. Ik moest me melden bij Willem en die vertelde me waar ik terecht kon, om mijn jas op te hangen, mijn tas, die een onhandig iets bleek, ergens onder te brengen, en een kop koffie met de andere vrijwilligers te drinken.

Alle laagjes van de bevolking waren vertegenwoordigd, mensen zoals jij en ik, dat stemde me vrolijk, dus de ene hand wast wel degelijk de andere, om de uitdrukking te gebruiken. We zijn op de wereld om elkaar te helpen. En dat was dus ook zo.

Toen werd het startsein gegeven, en liepen we allemaal naar de lopende band, een eenvoudige band, niks mechanisch, maar met van die rollen waar kraten overheen geschoven kunnen worden. Links en rechts naast de band, zie de foto's, stelden we ons op, an achter ons de pallets met goederen. Aan het begin van de band, werd een krat op de band gezet, en het eerste artikel in het krat gedaan, en zo verder, de krat kwam bij mij en ik moest blikjes soep in het krat doen, zo had ieder een ander artikel. Achter mij werd steeds mijn voorraad aangevuld, die ik dan in de kratten deed. Vele handen maakten licht werk. Het gaf me een overweldigd gevoel, zovelen die allemaal hier de kratten kwamen helpen vullen. Ik maakte praatjes, en kwam dingen te weten, om elf uur zou er pauze zijn en men verwachtte om 13 uur klaar te zijn.

In de kratten werden flessen vruchtensap gedaan, blikjes soep, tometenketchup, brood, dreumesmelk, toetjes, pakjes poeder voor pudding, halvarine, sla, tomaatjes, thee, ontbijtkoek, gewoon allerlei dagelijkse dingen.

Er was een vrouw van rond de 40, zij kwam hier al een tijdje, ze zat ook zonder werk, en wilde altijd al helpen. En er was een echtpaar dat al met pensioen was, ze hadden het zelf niet nodig, maar wilden gewoon iets goeds doen. Er was een vrouw die in de zorg had gewerkt, en was stuk gelopen op de reguliere voorzieningen, ze had het zo ontzettend naar haar zin bij de voedselbank, ze had haar heftruckdiploma hier gehaald en wilde eigenlijk niet meer aan de slag in de zorg. Maar het uwv had zo haar regels.

En dan ik, zelf nu in de ww, en iemand die gewoon haar handen altijd wil laten wapperen op alle mogelijke manieren.

Ik sprak met de mensen die het organiseren en maakte kennis met de zus van Setkin Sies, politicus van de ChristenUnie in Rotterdam. De zus, Assilla Sies, vertelde dat als ik meer wilde weten, dat ik dan toch echt bij haar moeder moest zijn. Ik wist al dat Clara Sies en haar man Sjaak de voedselbank in Nederland leven hadden ingeblazen. Na afloop van de werkzaamheden zou ik een gesprek met haar krijgen.

Het was een gezellige boel, iedereen was aardig en waren ondanks de hoge werkdruk geen onvertogen woorden. Behulpzaamheid en tolerantie stonden hier hoog in het vaandel. En dat in een grote groep van mensen van allerlei pluimage en kleur en afkomst.

Tijdens het koffiedrinken, kwam iemand vertellen dat er getrakteerd werd op caramels, een knul, haar zoontje van 11 was jarig. Hij stond daar zo blij erbij. Helemaal gewend aan al die mensen, en vierkant achter heel het fenomeen van wat de voedselbank betekent, dat was duidelijk. Zijn moeder was iemand van de leiding.

Na de koffie gingen we verder, en tegen enen waren we inderdaad klaar. Er klonk een sein, een soort toeter, er werd geklapt en geroepen. Aan het einde van de band ging Willem staan en hij riep dat we 2660 kratten hadden ingepakt in die vier uur dat we bezig waren. Geweldig. Ik kreeg er kippenvel van en voelde me trots, we juichten allemaal. In een mum van tijd veranderde de groep, men keerde zich om en er werd opgeruimd, schoongemaakt, karton kleingemaakt en in rolcontainers gedaan, de kratten opgestapeld, de vloer geveegd, wat een samenwerking zonder taakverdeling. Gaaf, iedereen pakte gewoon aan.

Daarna ging ik mee met Arjan, omdat ik een gesprek had gevraagd met Clara, hij bracht me naar de andere loods, waar ook nonfood opgeslagen stond. Dat werd op andere momenten ingepakt. Het is wel een bedrijf dat alle werkdagen van de week operationeel is.

 

Maar daar over later meer.