Het wordt me meer en meer duidelijk, dat al dat grove taalgebruik en het afgeven op mensen en groepen, een teken van onmacht is. Een tijdje geleden is er een tweet van een medetwitteraar die meent dat feministen een soort hardlopers waren die liever in een rolstoel hadden gezeten. Allereerst vraag ik me dan af, waar “out of the blue” deze gedachte vandaan kwam. Er was in mijn gezichtsveld geen discussie gaande die deze richting opging. Aan de andere kant worden er wel meer opmerkingen en statements getweet, die kant nog wal slaan en die veel gevolg opleveren. Als je niet lacht wensen ze je een rotje in je kut (excusez le mot). Het was aan mijn adres. Ik ben afgehaakt bij die discussie. Misschien niet de juiste actie mijnerzijds, maar ik wist echt niks meer te zeggen, het was gewoon vuilbekkerij, het ging nergens meer over en waar zal ik dan op antwoorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten