Hoofdstuk ZESTIEN

Besloten werd, om niet langer meer af te wachten, dus er werd geen wachtdienst ingesteld. Een paar vaders en moeders zouden op onderzoek gaan. Het was inmiddels 20.00 uur 's avonds. Ze bereiden zich voor, met touwen, zaklampen, een EHBO-koffer, gereedschap gingen ze op pad. De andere ouders hiermee nog extra ongerust achterlatend.
In de Volvo XC 90 van Sophie haar vader gingen ze op weg. De auto werd zo dicht mogelijk bij het kasteel geparkeerd, maar dat was nog altijd 25 km er vandaan. Dus vol goede moed gingen ze te voet verder op weg naar het kasteel. De regen sloeg hen in het gezicht en zij baanden zich moeizaam een weg door de glibberende, moerassige en modderige paden naar het kasteel.
Toen zij al 3 uur op weg waren, zagen zij voor zich de Volvo XC 90 staan .............. hadden ze een rondje gelopen, was de auto op onverklaarbare wijze verplaatst?? Het onweer maakte een hels kabaal en verlichtte telkens de lucht met kleuren die door geen penseel te schilderen waren, donkere wolken joegen langs en grauw en nat was de hele omgeving, waardoor het niet duidelijk meer was waar ze zich bevonden. Ze gingen in de auto zitten om te beraadslagen. In de verte doemden er autolichten op. Wie zou dat zijn op dit uur van de nacht. De vader van Sophie kijkt op zijn horloge: het was bijna middernacht.