Sjonnie en Sofie waren de wenteltrap helemaal omhoog geklommen, er leek geen einde aan te komen, schuifelend en tastend met hun voeten en handen gingen ze verder. Ze konden geen hand voor ogen zien en bleven dicht bij elkaar. En hoewel ze geen verkering hadden hielden ze elkaars handen vast. Plotseling verloor Sjonnie zijn evenwicht en Sofie daardoor ook, ze vielen en met een ijzingwekkende vaart gleden ze via wat een glijbaan leek rond en rond omlaag, het werd heet onder hun broek, zo snel ging het. Aan het einde van de glijbaan belandden ze op iets zachts en stoffigs.
Versuft keken ze om zich heen, veel was er niet te zien dan alleen een lichtpuntje aan de overkant in de muur. Op handen en voeten kropen ze dicht bij elkaar daar naar toe, er zat niets anders op, dan een uitweg te zoeken. Ze hoorden het ijselijke gekrijs dat Thomas en DJ ook hoorden, oorverdovend was het. Toen ze bij licht waren gekomen, bleek het een kiertje te zijn van iets dat op een deur of zo leek, ze duwden er tegen en het gaf mee, voorzichtig probeerden ze of het verder open kom. Het licht werd duidelijker en toen de deur open was keken ze met ogen als schoteltjes zo groot naar …..
Versuft keken ze om zich heen, veel was er niet te zien dan alleen een lichtpuntje aan de overkant in de muur. Op handen en voeten kropen ze dicht bij elkaar daar naar toe, er zat niets anders op, dan een uitweg te zoeken. Ze hoorden het ijselijke gekrijs dat Thomas en DJ ook hoorden, oorverdovend was het. Toen ze bij licht waren gekomen, bleek het een kiertje te zijn van iets dat op een deur of zo leek, ze duwden er tegen en het gaf mee, voorzichtig probeerden ze of het verder open kom. Het licht werd duidelijker en toen de deur open was keken ze met ogen als schoteltjes zo groot naar …..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten