Kleine meisjes alleen op pad

Kleine meisjes alleen op pad

 

Ik kwam terug van mijn cursusdag in het midden van het land, ik reisde met de trein en aangekomen in mijn woonplaats, wachtte ik op de bus om naar huis te gaan. Twee kleine meisjes liepen een beetje te banjeren, ik schatte ze een jaar of 9 hooguit 10 jaar. Het ene meisje leek me een beetje meer bijdehand dan de andere, die zelfs een beetje geplaagd werd.

“Neehee, we gaan met de tram”zei het bijdehandste meisje. En het andere meisje volgde trouw, ze staken de straat over en maakten geen haast.

Toen kwamen ze weer terug en bleven bij mij toch op de bus wachten. Ze spraken tegen elkaar, dat ze met bus 48 moesten, maar dat dat bus 33 was en dat je daar en daar kwam met die bus. Toen mijn bus kwam, stapten ze ook in. Ze vertelden nog waar ze naar toe wilden tegen de buschauffeuse, toen ze met hun abonnement incheckten.

Maar de bussen 48 en 33 gaan hele andere kanten op, dus dat was best vreemd. Ze gingen achterin de bus zitten, stil naast elkaar.

Ik ging even bij de buschauffeuse staan en vertelde wat ik allemaal dacht. Over dat ze, zoals het leek, een beetje aan het zwerven waren, van hier naar daar met hun abonnement. En dat ze eerst van plan waren een heel andere bus te nemen en vervolgens de tram, en dan nu uiteindelijk deze bus.

De chauffeuse nam contact op met haar thuisbasis via hun oproepsysteem. Ze vond het ook wel vreemd, zulke jonge meisjes op dat tijdstip op stap.

Bij de brug moesten we wachten, de chauffeuse vertelde dat aan de overige reizigers. Die vonden het best als het maar niet te lang zou duren. En even later kwam er politie, die ondervroeg de meisjes. De ene zei dat ze 12 jaar was en klein voor haar leeftijd, en de andere was 10 jaar. De oudste logeerde bij de ander, zo vertelden ze, en ze moesten daar en daar naar toe. Maar die straat was heel ergens anders. De politie ging weer weg, maar zei dat ze de bus wel even zouden blijven volgen tot de meisjes waren waar ze naar toe gingen.

De bus reed verder en moest stoppen bij de volgende halte, en raad eens? De beide meisjes stapten uit.

Gelukkig stopte de politie meteen naast hen. Wat er verder gebeurde weet ik echt niet, en het kan zijn dat er verder niets aan de hand was, dat ik voorbarig was en de buschauffeuse met mij en de politie ook. Maar ik ben van alle verhalen van de afgelopen tijd zo geschrokken, de verhalen over wat er met jonge kinderen allemaal wordt uitgespookt, dat ik dit toch wilde delen en aanzwengelen en er iets mee doen. Want dat deze kleine meisjes op dat tijdstip een risico liepen daar was iedereen het met mij over eens.

Wat ik me afvraag is, hoe we de verantwoordelijkheid weer terug kunnen brengen, naar ouders en verzorgers, naar omgeving, naar familie en buren. Naar mensen zoals ik en de buschauffeuse. Hoe kunnen we weer een wereld maken, waarin wij voor elkaar willen, mogen en kunnen zorgen. Waarin we van elkaar houden om wie en wat we zijn: MENSEN MET ELKAAR.